Aptal Çocuk

İş adamı traş olurken bir yandan da berberiyle sohbet etmektedir. Derken, kapının önünden agır agır geçmekte olan paspal bir çocuk görürler. Berber, iş adamının kulagına fısıldar; “Bu çocuk var ya, dünyanın en aptal çocuklarından biridir! Bak; dikkat et şimdi…” Berber çocuga seslenir:

“Ali, buraya gel!”. Bunun üzerine çocuk sakince dükkana girer ve yüzündeki aptalca sırıtmayla berberi selamlar.

Berber işadamının kulagına sessizce, “bak şimdi” diye fısıldar ve bir elinde beşyüzbin, diger elinde beşmilyon’luk bir banknot oldugu halde çocuga sorar: “Hangisini istiyorsan alabilirsin?”

Çocuk dalgın dalgın bir beşyüzbine bir de beşmilyona bakar ve sonunda beşyüzbinlik banknotu hızlıca çekerek berberin elinden alır. Berber işadamına döner ve gülerek: “Gördün mü? Sana söylemiştim.” der.Traş bitince işadamı sokaga çıkar ve az ileride kendi kendine oynayan Ali’yi görür. Yanına giderek, neden beşmilyonluk degil de, beşyüzbinlik banknotu aldığını sorar.Çocuk hiç de aptalca olmayan bir sırıtmayla yanıt verir:

“Hehehe… Eger besmilyonlugu alırsam oyun biter!”

Allah’in bile insanlar hakkindaki hükmünü, ömürleri sona erdikten sonra verdigine inanirken…
Biz kim oluyoruz da insanlari birkaç kez görmek, iki-üç yazi okumak, birkaç dedikodu dinlemekle…
Yargilama hakkina sahip olabiliyoruz!

Dale Carnegie